Wigilia na Batorym

Stąd był już tylko „krok” do dużego portu i ośrodka wielkomiejskiego, jakim był Glasgow, i tam też załoga statku spędziła święta Bożego Narodzenia oraz zabawę sylwestrową. Była to już czwarta Wigilia załogi „Batorego” obchodzona w czasie wojny. Łamiąc się opłatkiem Polacy doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że najgorszą część zmagań wojennych, które najpierw ogarnęły ich kraj, aby rozprzestrzenić się zrazu na kontynent europejski i oblewające go morza, a później na całą kulę ziemską, mają już za sobą. Po długim okresie niepowodzeń alianci zaczęli zdecydowanie przechodzić do ofensywy zarówno w Europie (Stalingrad), jak w Afryce Północnej i na Dalekim Wschodzie (amerykańskie zwycięstwa w rejonie Wysp Salomona). Dlatego też można było sądzić, że wojennych Wigilii będzie już niewiele: dwie, a może tylko jedna? W pierwsze święto Bożego Narodzenia na pokładzie „Batorego” odbyło się dla załóg obu polskich statków desantowo-inwazyjnych, „Batorego” i „Sobieskiego” przedstawienie Lwowskiej Czołówki Teatralnej. Przyniosło ono spragnionym kulturalnej rozrywki, a zwłaszcza żywego, literackiego polskiego słowa, moc niezapomnianych wrażeń. Podobnie było kilka dni później, kiedy polscy marynarze z obu wymienionych statków mieli okazję spędzić wieczór kończący 1942 rok oglądając i słuchając przedstawienia słynnej przed wojną w całej wschodniej Polsce radiowej „Wesołej Fali”. Szczęśliwy bowiem traf zdarzył, że główni odtwórcy tej audycji, ze Szczepciem i Tońciem na czele, znaleźli się najpierw na Bliskim Wschodzie, a potem w Wielkiej Brytanii. Prawdopodobnie początek 1943 roku „Batory” spędził w suchym doku w Glasgow, gdzie dokonywano naprawy uszkodzeń powstałych w ostatnim rejsie, a wynikłych głównie z powodu wspomnianej już detonacji zatopionego tuż przy. „Batorym” statku amunicyjnego. Po wyjściu statku z doku ponownie określono dewiację kompasu, po czym — po zaokrętowaniu kontyngentu żołnierzy — „Batory” wyruszył 9 stycznia w rejs do Algieru.